gözyaşı kadehi

bütün içine ölüler býrakýlmýþ mýsralarýn yüzü hürmetine
kulaðýma sessizce anlatýyorum hikayeyi
alacakaranlýktan korkan çocuklar gibiyim
apoletlerini kýr gözlerinin, öyle bak
sen bugün bir çocuðun gözlerine bak, ordayým

yeniden bileyledim dilimi sessiziliðin keskin lügatinde
anlam þahdamarýmý niþan almýþ, pusu...
karanlýðýn acýtan deminde
kirpiklerim daraðacýna hükümlü menekþe boynu
gözbebeðime düþen feci deperemlerim var
zaman izafi gözümün narý
avuç içine yaslan, ordayým

kaybolma
kaybolma
kaybolma...
yanýlsamalar alabilir içindeki diðerini
yok oluþumuzun ellerinden tut, "yok oluþumuz" önemli
ayaklarýn takýlmasýn "var" yükünün çakýlýna
biliyor musun, bu sessiz þarký benim
bizim gibi yarým... ayak uydur, düþme
tutsak gülüþünün kafesini kanat
bir kuþ azad et, ordayým

gitmiþler benden gitmiþler,
çoktan ve çokça gitmiþler.
dalýna fazla yaprak gibi
yeþermeden, çiçeklenemeden birer birer...

leyli bir hüzün gelir baðdaþ kurar gözlerime
düþer aðacýný kaybeden kuþun matemi perçemime
dudaðýmýn kýyýsýna demirler sevda taþýyan bir katamaran
aðzýmda þahmaran duasý
ellerimde gözyaþý kadehi/ goblet
doldur sonra bir þiir oku, ordayým...












Sosyal Medyada Paylaşın: