Buðulu camlara yazardým seni, yüreðime kazýrken.
Ay ýþýðý dökerdim gözlerine her gece,
Gülüþün gece buðusuydu.
Parýldayýp sarýverirdin karanlýðýmý.
Kirpiklerimle martýlar tutardým, denizleri sustururdum.
Seni dinlemek isterdim hep…
Yýldýzçiçeðimdin benim, yýldýzlarca biriktirirdim gözlerimde,
Salt lepiska yumuþaklýðýyla toplardýn gözyaþlarýmý.
Fehvasýnca, her birini avuçlarýnda biriktirmeni dilerdim.
Biriktirirdin.
Kýyamazdýn akýtmaya…
Her þiirde dudaðýmdaki ýslýk olurdun,
bin sevda masalýnda arardým seni.
Bulamazdým.
Aðlardým…
Bitsin isterdim artýk bana olan inançsýzlýðýn,
anlýyor musun?
Yok…
Tabii ki, anlamýyorsun!
Anlamýþ olsaydýn bunca mýsraý yazar mýydým,
Sana aþýk olduðumu anlatabilmek uðruna?
Anlayamýyorsan,
ben gideyim;
senin tanrýndan izin alýp geri geleyim,
sana güneþ açmak için...
sen de gel, içmeye,
iç susadýkça yana yana,
dudaklarýmdan aydýnlýðýmý...
Namaz vaktini kaçýran peygamberlerin telaþsýzlýðýnda
günah iþle benimle...
Dilinden düðüm çözülsün,
ilk kez konuþan bebe kibiriyle,
kaç günah iþlediðimizi konuþ...
Konuþ Safinaz abla,
sen konuþ...
Sen konuþ Safinaz abla, bir tek sen konuþ benimle
gýrtlaðýma kadar borca batmýþým gýyabýnda
þu öksürük kriziyle sökerim belki son nefesimi,
sen tutarsýn düþerken beni Safinaz abla!
Ah be Safinaz ablam,
ah be... sevgili...
þu an, hemen, tüm aþklarýn kulaklarý çýnlasýn
mümkünü yok, eline su dökemez hiç biri
Nefertiti ve Amenhot
ya da,
Anthony ve Cleopatra’nýnkiler de öyle...
bizimki sadece,
aþktan da beterdi ya...
Savaþýmý hep kaybettirdin bana,
küçüktü yaþým...
Ah be Safinaz ablam,
Bak, bugün elli yaþýmdayým
Ve artýk sen yoksun,
Ve ben hala aþýðým sana…
Sana doyamadan gitmiþtin ya,
gittin diye küsmüþtüm ya;
Baðýþladým seni Safinaz abla,
Sen de beni baðýþla,
hikayenin finalinde de
görüþebiliyorsanýz Azrail ile orada,
çok çok selamýmý söyle,
sana ulaþmam için, lütfen refakat etsin bana...