Tutsaklýðýnýn en acý günü; bu aþkýn... kýzýl alevler açmýþsýn, aslý suçsuzluk olan yanýlmalarý vücut ederek. Kan kaybý, Karanlýk, sessizlik ve yalnýzlýk, Dudaklarýn kýpýrtýsýz, suskunsun... Virgüllerim suskun kalýyor, devam edemiyorum. Mýsralarda hüsran çýðlýk çýðlýk, Yaþayamayacaðýmýz müþahhas bir aþk…
Bu kabustan canlý çýkamam; Zinhar tutulduðun en ýþýltýlý zindana; Haydi, kus beni! Topraðýn olayým mezarýnda, Mezar taþýn olayým, Kefenin olup sarýlayým bir zýrh gibi Yamyam ordularý karþýsýnda cengaver olayým, Et yiyici canavarlarý eze eze yok edeyim, huzurun olayým… Açalým bütün yaralarý, kanatalým son kez yana yana, ve kapatalým... Ya da yýrt kefeni, çýk, dön, en güzel aþk öyküsü ol, Yüreklere yazýl þiir þiir…
Ama sonra, Sonra, saatler sussun, sen susma. Ömrümüzce ömür sürsün bu aþk susmamacasýna…
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemnur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.