nefes

gece örtünce gözlerini
yildizlara tutunup izlerim kendimi de
hep yalnizlik türküsüdür dilime dolanan
circir böcekleriyle yarýþýrcasýna...
tahta kokulu penceremden yansýyan..
elma yüklenmiþ aðaç kadar neþeliyimdir de...
gülemem iþte...

gece..ne sakin ne maðrur..
ýlýk rüzgar dolaþýrken saçlarimda
pembe düþler kuruyorum tavan aralarýnda..

nihayet gün göz kýrpýyor gülümsemesiyle..
nefes aliyorum iþte..
görebiliyorum yeþilin her tonunu..
duyabiliyorum kuþlarin son bestesini..
alip gidiyor iþte þu akan dere
silip süpürüyor mutsuzluklarimi..
Sosyal Medyada Paylaşın: