BİR ŞİİR YAZDIM

Giysilerinden baþladým yakmaya.
Sonra sýrayla, seni hatýrlatan ne varsa.
Özleminden payýma düþen her þeyi,
Attým hiç acýmadan,
Ateþin tam ortasýna.
Korlar düþtü birer birer baðrýma.
Ben, öyle kalmýþým ki karlar ortasýnda,
Yalnýzým ya,
Söndü alev alev avuçlarýmda,
Aldýrmadým...

Yaðmurlar gibi, iðne iðne battý özlemin tenime.
Yüreðim kanadý, kanadý sol yaným.
Acýlardan öyle çok geçmiþim ki yokluðunda,
Konarken sineme hasretin,
Caným bile acýmýyor artýk...

Unuttum senle geçen günlerin sarhoþluðunu.
Artýk þaraplarýn buruk tadý var gecelerimde.
Biraz hüzün rüzgârlarý esiyor bu sýralar,
Hepsi o kadar...

Fotoðraflarýnla beraber,
Tozlu bir raftasýn þimdi...
Unuttum yüzünü, ellerini.
Bir de her gün seyrettiðim ela gözlerini.
Resmini bile çizemiyor kalemim.
Öyle silmiþim ki seni belleðimden,
Artýk tuvaller bile anmýyor seni.

Gittiðin gündü, bir þiir yazdým sana.
Göz yaþý kondurdum her bir satýrýna.
Mürekkebi daðýldý, kelimeler aðladý.
Yokluðuna dem vururken satýrlarý,
Geçmiþim de, geleceðim de,
Orada aslý kaldý.
Ben boþluklarda kaybolup yiterken,
Saatin zembereði durdu,
Ýþlemiyor artýk sesi.
Aþkýn da orada hapsoldu,
Unuttum çoktan seni.

O gün, bugündür böyleyim,
Biraz durgun, biraz üzgün,
Bazen de bir deliyim.
Ýþte hepsi bu...

MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti
Sosyal Medyada Paylaşın: