Kokunu içime çektiðim gün Tanrý bana dedi ki S u ç l u s u n Cehennemin içinde Cenneti soludun ey Havva’dan gelen
Þimdi göm kendini Adem’den gelenin göðsüne Oracýk ta ö l
Akþamdan mayaladýðým yalnýzlýðýmla Yüreði kabarmýþ Þiirler yazýyorum artýk sana
Koynumda Tebeþir tozu yutan düþlerim var Ateþi çýkan iyi niyetlerim Bu gece Ýniltileri , kulaklarýmýn örs’ünü deliyor içimde ki çocuðun Saçlarým , dalgalanýyor sanýyorum nefesinin bayraðý altýnda Kökünden kestireyim Daha fazla saçaklanmasýn diyorum Yokluðunun bakýmsýzlýðýndan
Düþkün evi gibi içimin odalarý Belki yine gelirsin diye Üç oda salonu tenimin kireciyle boyuyorum Üç oda salona Týka basa gövdeni yerleþtirmeye çalýþýyorum her gece
Sýðmýyorsun ki artýk içime Kaburgamýn kafesini parçalayarak çýkmak isteyen Azgýn bir serçeye dönüþüyor kalbim
Kalbim ah kalbim Hislerinin Kýrýntýlarýyla doyurmaya çalýþtýðým için Bilsen ne aç .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ebru Kryl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.