Maviliğini Kaybetmiş Düşler

Bir þehir kurulu yüreðime
Düþlerin maviliðini kaybettiði,
Umutlarýmýn hüzne komþu olduðu bir þehir

Ýstanbul gibi biraz,
huzursuz kalabalýklar var içinde
dost canlýsý yalnýzlýklar
Yaðmur yaðdýðýnda ýslanan sadece yeryüzü olmuyor
Yüzümün coðrafyasýnda sele teslim gözlerim
Sular altýnda kalýyor sevinçlerim de,
yüreðimle birlikte

Ankara gibi biraz,
ciddi yaþanýyor acýlar
Matemi bir siyah umutlarýmýn giysisi
Ve herkes birbirine benziyor
Vicdan var ama ilgisizlik hakim sulietlerde
Ve hiç kimse yanaþmýyor bir baþkasýnýn acýsýna
Çünkü paylaþmak çoðaltýyor acýlarý
Þiddetleniyor sancýlar,
aðýr geldiðindendir belki de/‘herkesin acýsý kendine’

Bir þehir kurulu yüreðimde
Müziðin olmadýðý,
Kulaklarýn aþinalýðý bir tek sela seslerine
Çünkü her gün bir umudum defnediliyor;
düþler mezarlýðýna

Mavi yalnýzca renk olarak bilinir mesela
Ýnsanlýk gibi biraz,
adý var sadece kendisi kayýplarda

Bir þehir iþte yüreðim;
uçsuz bucaksýz ayrý bir dünya...


Umduðum sevinçler,mutluluklar ve mavi düþler iken
Bulduðum;
sýzýlarýn üstünü örttüðü,
mavi ile siyah arasý düþ kýrýklýðý,


yaþam ise tam bir muamma…









Sosyal Medyada Paylaşın: