Duvarlarým inlemekte acý içinde
Býrakýp gittin ya beni, isyaným sana
Acýlarým dinmemekte isyan içinde
Gidip dönmedin ya, hasretim sana…
Bir efsaneye eþdeðer bu aþk hikayem,
Kayýp ellerin yolunda kaçmaktý gayem,
Saplanmasaydýn karanlýðýma, bir tanem,
Cýlk düþleri çýkarttýn ya, sitemim sana...
Gidiþini kanýksamaya baþlamýþken,
Hafýzamýn fýsýltý böceklerini zorlamayacaktýn hatýrlamaya
Karanlýðýmý ýþýldatmayacaktýn fersiz fenerlerinle
Hayalini göstermeyecektin fersiz gözlerime…
Ah, kadýným, ah!
Þiirlerimin her mýsraý senden bahsetmekte
Tüm sözcükler ‘sen’ kokuyor
Harflerimin tekmili birden dokunsan aðlayacak,
Kutlama öpücükleri kondur yanaklarýna…
Yalanlara gömdün gene umutlarýmý
Ýhanetlerle defnettin gene ruhumu
Gördün mü bana yaptýðýný þimdi?
Ömrümden zayi ettiðim her aným hesap sormakta
Hýçkýrýklarýmýn ýslaklýðýnda yanaklarýma tutunamýyorum.
Býrakmalýydýn bu aþka dair umutlarýmý karanlýklarda...
Hoyratça sömür sana sunduðum her seviþmeyi,
Dudaklarýnýn rujunda yala isterik iniltilerini,
Nefesime KOAH’ýn kalleþliðini musallat et
Her çýrpýnýþýma
beni her öldürüþünün sadizmini ekle
Ve çýk git,
karanlýðýmý ýþýksýz býrak görünmezliðime…
Ruhum soðusun acýlara tek baþýna.
Yokluðunda yok olmaya amade olduðum,
Þimdi býraktýn ya ellerimi ellerinden,
Yüreðimi ýsýran yýlanlardan bile soðuksun
Artýk incitmekte þiirlerimin çaresizliði,
Sözcükler zehir zemberek…