‘Deniz susmuþsa rüzgâr saklar göðsünde sýrrýný. Bir kýsrak bakýþýdýr hayat, içinde taþýr asýrlardýr kangren aþklarý. Coþkulu ýrmaklar kurursa bir gün, yaþamýn kanlý kundaðýnda bir bebek aðlarsa, iþte o gün yazarým aþkýn en hazin þarkýlarýný’…
Suskumuzsa ansýzýn vurulan Yeryüzünü terk etsin bütün kuþlar Kayýp düþleri aramasýn insanlar Dilimlere ayrýlan duyularýmýzýn hacminde Kýyýmlarla özünden koparýlan çiçekler gibi Aydýnlýk gelecekleri arasýn çocuklar
Taþ kendini sarar iç yalnýzlýðýyla Kökünü özleyen aðaçlarýn gözyaþý asildir Bu yüzden soyumuz tükenir savaþlarla Susmayýn kartal bakýþlý analar Aramayýn aþký artýk çok uzaklarda Bütün ocaklarý yakan her devirde sevgidir
Sokul göðsüme ve daya baþýný varlýðýma Rüzgârýn çýðlýðýný süreyim yorgunluðuna Þifa olayým dinmeyen gözyaþlarýna Ýç çekiþlerimizin elim dansýnda Irmaklar taþýsýn uzaklara bedenimizi Gelinlik kýzlar söylesin sonra türkülerimizi
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.