insan aklý kadar esaret yaþar aklý onu hep görünene, bilinene alýþýlagelmiþ süreðenliðe çizgileri belli bir döngüye kaydýrýr belki bir kapý bir kapý daha açtýrýr açýldýkça kapýlar insan hür oldum sanýr hürleþtikçe esir düþtüðü þeyler çoðalýr
özgürlüðün kapýsýnda aklý aciz kalýr kapýnýn sýrrýný insan kalbinde taþýr aklý olan kalbindeki sýrra kulak kesilir o sýr ancak aklýn kalbi ayýklayýp özünde saklý olaný çýkarmasýyla aydýnlanýr o parýltýyla kýrýlýr tüm zincirler, kilitler kapý kendiliðinden açýlýr
hayvanlar içgüdüleriyle var insan aklýyla arar
gerek yok yaðmacýlýða talana kalbinin saf olduðu bir anda göreceksin ki iþte tüm hazineler orada…
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
karveçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.