eþkýya yalnýzlýðý
kaðýttan gemiler yüzdürdüðüm
kirlenmiþ sularýn ay ýþýðý içtiði yerdeydi
çoban ateþi yalnýzlýðým
göðsümün taþ duvarýnda gölgelenir alev
içinden sevgili olur geçerdi turna göçleri
çekerdim üzerime geceyi
gözlerimle çizdiðim resimlerin sessizliðine dalardým
çýkýp gelen yaðmurun ýslak sesiyle ürperirdi toprak
sonra kokardý
aðlardým kimsesizliðime
aðlardým uzak kentlerin kalabalýk düþlerine
toprak damlar biriktirdiðim
tandýr sýcaðý memleketlere uðrardý derviþ acým
yarasý aðaç gölgesinde konaklar
dallarýndan düþen rüzgarla merhem sürerdim kabuðuna
sahipsiz bir kayanýn dibine çökerdi yüreðim
kavgalarý, suçlarý, yitirdiði bütün yanlarýyla
susarak bakardý keder açmýþ hayata
mevsimleri ölü bir zamandý
yolcularý olmayan terkedilmiþ yollarý seyrederdi
beklerdi birini
beklerdi de
söyleyemezdi derdini
parçalanmýþ bir ülkenin
sahipsiz kalmýþ kentiydi ruhum
yetim bir çocuðun gözlerinde gizlenmiþ
utangaç büyümesiydi adý ...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.