acýlar kederleyip
yüreðimin sýðýnaðýna kaldýrdýðým
taþlaþmýþ nemrut zikiri bir susla
ibadetler savrulmasý gözlerine konuyor aklým
sulara dönen ayiniyle ay ýþýðý
son bir tütün sardýðým gecenin koynuna akýyor
ve gri ,gri daðýlýyor resmine hasretim
göðsüme kaçak girmiþ dalgakýran martýlarý
yüreðime kazýdýðým
adýndaki harflerin çýðlýðýna gelmiþ
eski liman üzeri ölü gemilerle
ýhlamur çiçeðinden düþen sancýlarýn
çocukluðunda sevdam
Mecnun rüzgarýn öpüþüyle
daðlarýn dudaklarýndaki Leyla utanýyor þimdi
ýrmaklar kuru yapraklarý yüzdürmeye hazýr
hep bir telaþ hep bir kývranýþ tabiatta
düþen cemreler
turnalar gibi bahar açan iklime gidiyor
ansýzýn çoðalan sonsuzluðun gözlerinde
sesinden ihtimalli sevgiler türeten bir yarýn olup
yaðýyor eski çað yaðmurlarý
olup biten ne varsa hayat adýna
tüm çirkin yanlarýný çýkarýp
güzelliklerini topluyorum sevdana
raký beyazýna gömülmüþ bir balýkçý türküsüyüm
yanýmda küllerle boðulmuþ hava
ve birazdan kopacak fýrtýnaya def ediyorum aðýtlarýmý
anla iþte
bas bas baðýran bir deniz oluyorum ardýndan
kýyýda kozalaklar düþen bir mevsim
pencereden geri gelmeyecek gençliðine hüzün ören
ihtiyar bir kadýnýn kurak gözlerinde duruyorum
ah yüzünde þiirler besleyen kadýn
bilirim apansýz bir acýdýr kavranmamýþ sevda
taþ duvar çürütür yarasý
anlaþýlmamýþ bir aþktýr sonu hüzzam olan düþler
için için yanan gidiþlerin ardýnda kalýr zemherisi
dersin ki artýk bütün saatlerin guguk kuþlarý ölmüþtür
sadece aðýr aksak devrilen zaman kalmýþtýr geriye
þimdi gurbet giyinmiþ bir sýlanýn yabancýsý gibiyim
sokaklarýn rutubetinde aðustos soðukluðu
tenimdeki ter yerine kar suyu
içimde çiseleyen sensizlik
heybemde getirdiðim toprak ve yaðmur
saçlarýna kokusunu serecek
ve cebimdeki son yolculuða binip
koynumdaki gülüþlerini geçtiðim kentlere gömeceðim
...
aslýnda hayalden ibarettik
bizi gerçek yapan sadece kendimizdik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.