Uzun zamandýr sensiz, Yersiz/yurtsuz ve yalnýzým Gittiðin o günden beri, Onlarca mevsim yaþadým. Seni sensiz, senden habersiz, Kavruldum yaz sýcaðýnda, Savruldum, en asi rüzgarýnda, Yönünü bilmeyen, Kuru bir yaprak misali, Çaresiz, Her bir hücrem, zemheride titrerken, Nisan yaðmurlarýna, teslimdi bu gözlerim. Hasret sancýsýnda sýzlarken bedenim, Vuslatýna duaydý bütün sözlerim. Seni beklerken, Bir yalnýzlýk uykusu yaþandý. Tam, yarým asra yakýn, Duygusuz, duyarsýz Ve nedensiz, Bir kabustu bu bekleyiþ, Ölümden berbat, cehenneme yakýn. Artýk, artýk gelsen diyorum. Ve Yeni bir sabahýna uyandýðým sevdanýn, Gök kuþaðýnda bulsam seni karþýmda, Bütün haylazlýðýnla... Yemyeþil, bir umut gibi, Doðsan dünyama... Haykýrsan bana geldiðini, Ve ben anlasam, Bittiðini bu yalnýzlýðýn, Gelirsen özgürsün, Ne olur, çalma, Kýr kapýmý ey aþk, kýr kapýmý...
__________yorgunkalem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.