yalnızlığım

Adým adým sürükleniyorum yanlýþa, yalnýzlýða
Yürüyen ben deðilim aslýnda, kimsesiz sokaklara
Kalbim desen tam bir girdap, girersin yürekli isen,
Çekilirsin benimle birlikte sen de, sonsuz gayyaya…

Uzaktan baktým sana önce, keþfe durdum gizemlice,
Göremedin beni, izledim saklanarak köþelerde
Ýzledikçe hayran kaldým duruþuna, asaletine,
Hazýr mýyým bilmiyorum sevdanýn o aðýr yüküne
Belki aldanýyor, kandýrýyorum kendimi seninle…

Sonra koþup durdum, kaçtým senden, korktum farkedilmekten
Yanan benim caným olsun, hep ben olayým seni gören,
Sadece ben bakayým, bir tek ben seyredeyim seni
Gürültüsüz, acýsýz, masumca, tek kelime etmeden…

Tam da alýþýyorum derken baþýma geldi korktuðum,
Hissetmeseydin beni, amansýzca titrer miydi ruhum?
Bakmasaydýn kalbime, görmeseydin içimdeki seni
Yýrtýlmazdý haya perdesi, yakamazdýn servetimi

Ve çýkageldin aniden, misafir oldun yüreðime
Unuttum zamaný, mekaný; kayboldum eridim sende
Dolaþtýn damarlarýmda, süzüldün gönülden içeri
Bir sevda türküsü olarak döküldün dudaklarýmdan

Ve gittin,
Mor bir gözyaþý býrakarak ardýnda…
Ben yine baþbaþa kaldým yalnýzlýðýmla..



Nazlý Çelebi

Sosyal Medyada Paylaşın: