yirmi beş

Zemini elest olan bir sayýsýz katlý bir bina
Kat sayýsý ayan deðil, binada yaþayana
Süzüldüm seksen dokuzun katýndan yukarýya
Duraðým meçhul, devam ediyorum týrmanmaya

Bir nutfeydim önceden, bir alak, bir çiðnemlik et,
Sonra þekillendim, çektim ilk nefesi içime
Öyle dar geldi ki yerim, sýðmadým kafesime
Sabredip sýðsaydým ne var, geldim çilehaneme

On dördüncü kattan bakýyorum þimdi kendime
Düþmüþ kalkmýþým, gülmüþ üzülmüþüm kimi zaman
Yirmi beþ koca basamak býrakmýþým ardýmda
Bilmem neler eksik, neler yarým sayfalarýmda

Temiz bir sayfa açacaðým yine ve yeniden
Çilesiz, fiyaskosuz satýrlar dolduracaðým
Her yeni bir kata týrmanýrken yaptýðým gibi,
Tekrardan, usanmadan söz vereceðim kendime..

Her þey daha güzel olacak diyor, susuyorum
Ýnanýyorum, artýk satýrlarým konuþacak...

03.08.14


Nazlý Çelebi
Sosyal Medyada Paylaşın: