Hükmünü yitirmiþ bütün düþüncelerim,
Baþý boþ, serkeþ benliðim…
Þavkýný suya düþürmüþ göz bebeklerim
Cümlelerim lal giyinmiþ
Susuyorum sessiz sedasýz…
En çokta senin için üzülüyorum
Bir daha kimse ben gibi sevmeyecek seni
Ömrüm deyip yoluna adamayacak kendini
En çokta kendim için…
Yok kederimi unutturacak bir meyhane
Hüznümü alýp götürecek takati yok meylerin
Bu yalnýzlýk katlanabileceðimden fazla
Bu þehir sensiz ölü gibi soðuk ve sessiz.
Ah ömrüm dediðim, ne çok bekledim seni,
Sýkýldým yalancý yazlarýn ahmakýslatan yaðmurlarýndan
Sýkýldým sinemin ortasýndaki boþluða, menekþeler ekip, uðraþmaktan
Vuslata erilmemiþ zamanlarý, takvimlerden sökmekten sýkýldým
Sonu yok bu sensizliðin biliyorum,
Bu kahreden yalnýzlýðýn sonu yok.
Bir kez daha öpemeden avuçlarýndan
Sevdanýn ateþi ile, sinem yanýp kül olacak
Ve ben sensizlikten ölüp gideceðim…