<<Kolum!>> diyerek inledi,zavallý genç Mehmet.
Çýrpýndý,yýrtýndý fakat kalkmaya yok hâcet.
Haykýrsa ki acýsýný,duymaz kimse ye’si,
Kalmamýþken içinde o yaþamak hevesi,
Dedi içinden;<<ölsemde, öldürsem de hizmet,
Rabbim!Görünür mü Garb’a âti’de hezimet.>>
Diyerek aldý sapanýný,koydu iri taþý,
Çaresizliðe aðladý gözlerinde yaþý.
Na-mert gelirken üstüne kanlý diþleriyle,
<<Onlarý sökecek günler,gelecektir belle!>>
Diyerek fýrlattý taþý,kalmasýn,tek öcüm,
An’da Semadan Melekler,arþ’a etti hücüm,
Binbir lanetle lanetledi,vatansýz herifi.
Mehmet <<ah!>>dedi:<<nerde bu Ýslam’ýn þerifi>>
Kapladý ufkunu büyük,Osmanlý hayali,
<<Neydi acaba ayýran ,heybetli cibali?
Sarmýþ alem-i Ýslam’ý,fitneler,tembellik,
Ölüm korkusu kaplamýþ,ve biz deðil benlik,
Diye çarparken sineler,yýkýlmýþ o daðlar,
Gerisi hazin,yar aðlar,kalan viran baðlar!>>
Süzerken feza’yý böyle;attýðý taþ hýzla,
Vurdu Garblýyý kafadan,kokmasýn leþ tuzla.
Ölmedi tabiki na-mert,o zýrhlar içinde.
O insanlýktan nasipsiz,yaþar hangi inde?
Mehmet’e döndü vatansýz,iki ses silahý,
Koca feza’da inledi,o Mehmet’in ah’ý,
Sadece feza’da deðil,inledi odasý.
Rüyaymýþ meðerse hepsi,boþaymýþ çabasý.
Lakin Mehmedim düþündü,alamet kabusu.
Yedi bin koldan kaplayan,o karanlýk pusu,
Bugün bin dertle aðlayan,garip Çeçenistan,
Türkistan,Filistin ve de Irak Afganistan,
Geldi aklýna;<<yazýktýr,onlarda müslüman,
ayný rüyada ki gibi verilmiyor aman,
Kan kusturur hepsine,na-mert denen illet,
Yeter!Nedir bu cihanda,gördüðümüz zillet!>>
Diyerek hemen tükürdü,o sol yanýna,
Rüyasýný arz eyledi,Hakk padiþahýna,
Dedi ki:<<Rabbim aman ver,hak olmasýn rüya,
Vataným iþgal edilmiþti,öyle gördüm güya.
Aman gerçekleþmesin,hak olursa eðer,
Ýslam’ýn tek boðasýna,baðlanacak semer!!!>>
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.