SUSKUNLUĞUMUN NEDENİ SENSİN

bu ne telaþ nedir acelen
bir veda bile etmedin giderken
sabahý bile beklemedin çýktýn yola
uzaklar da yolunu gözleyen mi var

her uzayýp giden yol
mutluluða götürmez ki insaný
öyle zanneder ve yanýlýrsýn
mutluluk sen de kalandýr biliyorsun
eðer elveda denip de koptuysa ipler
o senin deðildir artýk

suskunluðum sakýn seni aldatmasýn
fýrtýna öncesi sessizliðimdir sakinliðim
deli bir kasýrgaya dönüþür ruh halim
gözlerimden dökülen yaþ damlasýdýr beni engelleyen
yanaklarýmdan süzülür inci tanesi gibi
sýðmaz avuçlarýma birikir

bir koca çýnar gibi kökümden sallanýrým
dalýmda budaðým da sendin haykýrýrým
görmiyeyim diye yýkýlýþýmý
dizlerimin üzerine çöker öylece kalýrým

oysa ne kadar da alýþmýþtým sana
saatin akreple yelkovaný gibiydik
bir gün ayný yerde çakýþsa da yolumuz
kim bilir
alýþýrým belki zamanla yokluðuna
ama ya o kokun
onu nasýl atacaðým üzerimden
cennet kokusuydu sanki içime dolan ...


Refik
17.08.2014
Ýstanbul




Sosyal Medyada Paylaşın: