havada kasvet kokusu var
kapkara bulutlar sarmýþ her yaný
görmüyor göz gözü yaðan yaðmurdan
bakýyorum yollarýna gelirsin diye
buðulu camlar arkasýndan
son gidiþin de yine böyle
yaðmurlu bir günde ansýzýn oldu
duyduðumda inanamadým bir þaka sandým
saklamak istedim gözyaþlarýmý
aðladýðýmý zayýflýk bilme diye
yanaðýmdan süzülen her yaðmur damlasýnda
içimdeki ateþ sönmedi daha çok eridim
son bir defa baktým gözlerine
ellerini sýmsýký tutarken aðlýyordu gözlerin
içim parçalandý o an
yüreðimden bir parça koptu sanki
bir daha belki de göremeyeceðim seni
teselli etsem avutsamda kendimi
bir hüzün kaplar içimi
yaðmur altýnda yürümelerimiz gelir aklýma
birbirimize siper ederdik bedenlerimizi
hissederdik nefeslerimizi
dudaklarýmýz kendiliðinden birleþirdi
baþka bir dünyada bulurduk kendimizi
yaþadýklarýmýz geliyor aklýma þimdi
bir rüya mýydý yoksa gerçek mi ...
Refik
16.08.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.