HEP BİR UMUT

Günü geldiðinde çekilir üstümüzde ak bulutlar
Grinin her bir tonu kurulur
Iþýða hasret gözlerimize
Baharýmýz dönmeden kýþa
Kar düþer yüreðimize
Bakýþlarýmýz donar bakarken güneþe
Ýçimizdeki çocuk küser
Günlerimize giydirilirken kefen
Gitmek mi dur hele çocuk
Henüz bitmedi þarkýmýz daha çok erken

Ölecekse adam,bu bir kez olmalý
Her güne doðacaksýn kanayarak
Ve dahi sonsuz umutla
Ne var ki her gün ölmeyeceksin
Hem kaç tabuta sýðar ki bu beden
Bu sardunya kokulu hülyalarým
Sahi üstüme dökseniz de kat kat toprak
Söner mi yüreðimi saran narým

Karanlýðýn perdelerini beraber çekeceðiz
Huzuru resmedeceðiz güneþe
Güneþ yanacak
Maviyi çalacaðýz yüzlere
Apak bulutlar yoldaþýmýz olacak göreceksin
Göðüslerde neþe demlenirken
Gam yerini bulacak tozlu raflarda
Sararan sayfalara inat
Rengarenk resimlerimiz olacak heybemizde
Henüz bitmedi þarkýmýz çocuk
Yol bitmedi
Tuttur bir ucundan naðmenin
Ve unutma ki
Güneþi hep doðmuþtur
Azabýna raðmen bitmeyen gecelerin



Sosyal Medyada Paylaşın: