Ben ne yazým Ne de kýþ Sonbahar ve ilkbahar kadýnýyým…
Sonbaharda dökerim yapraklarýmý tek tek Turuncu hüzünden baþlar renklerim Kederle sararýrým zamanla Ölümün rengi kahverengiye bürünür Gömülürüm topraða…
Ýlkbaharda cansýz bedenimle direnirim Çatlaklarýndan yol bulurum kendime Filizlenirim topraðýn baðrýndan Baþ kaldýrýrým güneþe Ümidin kucaðýnda yeþillenirim Kuþlarýn cývýltýlarý eþliðinde Rengârenk çiçekler açarým Maviyle buluþur aç susuz tenim Ýlkbahar kadýný olarak Yeniden umutlara sýmsýký sarýlarak Merhaba derim hayata…
Ta ki, Hoyrat bir el gelip koparana kadar Ýsyan ederim kaderime Keder dolar gönlüme Seher vakitlerinde güneþ doðmaz pencereme Gecelerin siyahýnda Ayýn þavký vurmaz yüzüme Ýkindi zamanlarý girdabýna çeker beni Yiter giderim Ýstemediðim bir hayatý Kabullenirim sessizce…
On yedimden beri niþanlýyým Azrail’le Kýyamadý gitti nikâhýmýzý bunca sene…