KAN DÖKÜLÜRKEN EVRENİN GÖZLERİNDEN

...

Ýnsanlýðýn olmadýðýný öðrendiðimde
gökyüzü maviliðini çoktan sattý karanlýða
ölürken insanlýk
cani acýmasýzdý
saflýk masumluktan uzak
ellerimiz cehennem barut kokuyordu
masum deðiliz çocuk


bir çocuðun gözyaþlarý
çorak bir kentin ölü mezarlýðý
oysa öðreti vermiþ kendini bilmez büyükler
yalakalýk doðruluk denmiþ
dürüstlük uzak bir hayal


bir çocuðun ölü düþleri
yaslandý omuzlarýmýn öksüz yanýna
tutundu merhametin eteklerine
kan dökülürken evrenin gözlerinden
kardeþliði hoþgörüyü yuttu bataklýklar


ölüm savaþ kokuyordu
haindi düþünceler
baðdaþ kurup çöreklendi
merhametin üzerine
çýðlýklara katýk oldu kurþunlar
suskunluk yoldaþ ölüm sonsuz kýyý


sabahlar ertelenmiþ hayatýndan
karanlýk saðýlmýþ göz bebeklerinden
aðýr bir yük konulmuþ omzuna
sabi bir çýðlýk
öyle ürkek öylesine masum
derin bir keþmekeþliðin orta yerinde
soðuk acýmasýz
al ellerini batýr yüreðime çocuk



ölüm vakti geçsin çocuk
yaþam çaðlasýn ömrünün orta yerinde
gül kokulu sabahlar belirsin
hayatýn en tarifsiz ahenginde

kulaðýna fýsýldanýrken
umut kokulu ninniler
hadi rahat uyu artýk yaktýk ýþýklarý
sessizde olduk...


MELTEM KINIC


Þiirime sesiyle hayat veren can abim Hasan Karaþahin teþekkürlerimi sunarým..

Sosyal Medyada Paylaşın: