ne acýlar çekti bu yüreðim
varsýn gülüþünden olsun benim ölümüm
gece ayýn þavký vurduðunda pencereme
vuslata erir çoktan bedenlerimiz
dil susar gözlerde iki damla yaþ belirir
hiç bir þey umurumuzda olmaz
seviþmemiz týrmandýðýnda zirveye
bedenlerimiz kalýr ter içinde
tatlý bir yorgunlukla sýklaþýr nefesimiz
bir sigara içimi ara verilir
yanan mumlar birbir eridiðinde
dudaklarýmýzla sileriz tenimizde ki terleri
dudaklarýmýz da kalýr tuz taneleri
sönmez yürekte ki kor yeniden alevlenir
dört duvar yaþananlara þahit olur
sanki dillenir
aþk mabedimiz inleme sesleriyle þenlenir
geçmez denilen zaman da çabucak tükenir
içimizdeki köz yeniden alevlenir
bilmem bu kaçýncý uyanýþýydý bedenlerimizin
sabahýn ilk ýþýklarýyla duyulur ayak sesleri
gelmiþtir ayrýlýðýn vakti
gözlerimizden akan yaþlar karýþýr birbirine
gündüz geceyle randevusuna gelmiþtir saatinde
istemeden ayrýlýr bedenlerimiz
bir suçlu gibi kaçar gözlerimiz
küçük bir buse kondurursun dudaklarýma
olur ayrýlýðýn ilk iþareti ...
Refik
13.08.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.