Parmaklıklar Ardında

Ben kanadý kýrýk yaralý bir kuþum.
Anasýndan tertemiz doðmuþ.
Zalimler karþýsýnda öfkesini kusmuþ,
Yüreði yaralý kader mahkumuyum.
Ben günahlarýmýn altýnda iki büklüm,
Sokaða atýlmýþ,
Yaðmur altýnda ýslanmýþ kedi,
Ne derseniz deyin!
Parmaklýklar ardýna saklanmýþ,
Hayat yolcusuyum.


Sen hiç kör oldun mu?
Ben müebbet karanlýða teslim oldum,
Bu yaþýmda yaþam yokuþunda yoruldum.

Senin gönlün,
Gönlün, kara kýþlara aðlaya aðlaya teslim oldu mu?
Yavrunun kokusuna hasret duyup,
Aðladýn mý gecelerce?
Sen gökyüzündeki kuþlara inat kollarýný açýp,
Özgürlük hayâliyle yanýp yanýp kavruldun mu?

Ne zaman mektup gelse ellerin titreye titreye.
Gözlerin acý günlerden kalma hep neþeye gebe,
Yaþlar içinde telaþla okudun mu yâr mektubunu?
Kan damladý mý yüreðine mevsimler akýp giderken,
Zaman seni de yordu mu?

Avludaki voltalarýmýn sayýsýný unuttum sevdiðim!
Benim imtihanýmdýr bu mapushane bilirim.
Güzel yüzünü,gülen yüzünü gönlüme hançerledim,
Seni parmaklýklar ardýnda bile olsa hep sevdim.

Ya sen ? Ya sen helalim?
Kaderin boynuma ördüðü bu halatdan,
Çileli gözü yaþlý kocandan utandýn mý?
Senin de mi boynunu büktü haksýzlýk?

Yoksa sen de mi kader mahkumusun?
Susma konuþ,ne olur?
Ben içerde,
Sen dýþarýda aþaðýlayýcý bakýþlarýn,
Alaycý gözlerin mahkumu musun?


Sosyal Medyada Paylaşın: