Buz tutmuþ gölgesi vurmuþ yalnýzlýðýn, Her köþe baþýnda çocukluk ümitlerin bekler. Gökkuþaðýndan oyunlar kurduðun düþlerin, Kara büyük kocaman adamlar içinde, Esir düþmüþ sýcacýk gülüþlerin. Her resimde izi var,yýpranmýþ olsa da zamanýn. Ana kucaðýna yaslanmýþ,çocuksu umutlarýn. Babanýn güçlü kollarýnda güvende olmak, Ýstesen de... Ayaza kendini býrakmýþ, Soðuk kýþ gecelerinde. Özlediðin çok uzaksa , Gidiþi olup dönüþü yoksa þayet, Þayet yitirdiðin anne ya da babansa. Býrak aðlasýn gözlerin,sele karýþsýn kederlerin. Yeni günle tazelenir gençliðin, Zamana karýþýr çocukluðun. Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe_rose Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.