Þehrin Iþýklarý ve Yalnýzlýðým Þehrin yanar döner ýþýklarý içinde yürüyorum. Sokak baþýný kesmiþ yalnýzlýðým, Ýnsanlar arasýnda yapayalnýz serseri bir aþýðým. Gözlerim ümitle bakarken gözlerine, Sen hasreti kendine dost bilip giderken bu yerden, Birer birer söndü þehrin ýþýklarý içimde. Oysa ki ben karanlýktan çok korkarým. Karanlýðý yorgan etme üzerime! Uyku tutmaz hançer saplý ,ayaza karþý yüreðim. Sabaha çýkmaz gecelerim,ben hep ayný. Bir ümit ýþýðýdýr bakýþýn. Yeni bir sevdaya düþtü yolum, Bilmem yüreðimi misafir eder misin ömrün boyunca. Yýka ! Sahte aþklarla kararmýþ kalbimi, Doð ve hiç batma! Can suyum ol, ne olur güneþ gibi ýsýt! Buz tutmuþ yüreðim bak avuçlarýnda. Sakýn kýrma!
Þehir gözümde bir baþka þimdi. Issýz adýmlarým çýðlýðý olur dualarým, Allaha yakarýþtýr,aslýnda gözyaþlarým. Sen de kapýlarý yüzüme kapatýp, Beni karanlýk kuyuya atýp gitme! Yüzüm seninle gülsün bari bu son seferim, Son dileðimdir ! Belki bir daha sevemem, Þehir küser düþlerime. Þehrin ýþýklarý yalnýzlýðým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe_rose Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.