Ölüm....
sýðýntý gibi yaþýyoruz þu koskoca âlemde
sadece nefesimiz ýsýtýyor atmosferin kuytularýný
akþam yataðýna saðlam giren nice canlar
ertesi gün dolduruyor istemeden mezarlarýný...
yarýnlara hayaller kurmanýn ne anlamý var?
sadece kendimizi kandýrýp avutuyoruz
eksilirken nefesimiz kader defterimizden
bizim için kazýlan mezarý mecburen dolduruyoruz...
kapýlmýþ gidiyoruz hayatýn meþgalesine
buðulu camýn ardýndan güneþi bekliyoruz
hiç ummadýðýmýz bir zaman diliminde
"elveda" demeden sessizce dünyayý terkediyoruz...
insanoðlu caný tende taþýrken ölmeyecekmiþ gibi
kýrýp döküyor kalpleri acýsýný kendimiz hissetmiyoruz
beyaz bir gelinlik misali kefene sarýldýðýmýzda
kafur kokularý eþliðinde dünyayý terkediyoruz...
ardýmýzdan aðlayanlar yarýn unutacaklar
sadece rahmet dileyip bir fatiha okuyacaklar
anýlar canlandýkça zaman deðirmeninde
o zaman yokluðumuzu soluyacaklar...
Metin Kaya ÝLHAN
Faroz
TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.