"Öyle bir an gelir ki; Gerçekte -sen olmadýðýn- bir hayatý yaþadýðýný fark edersin! Ve bu nefret hücresinden, kimliðini bulma adýna, kaçarcasýna çýkmak istersin(...)"
Ayýn karanlýk yüzü gibidir insan Hani biraz kadýn, hani biraz erkek Bazen ýþýk, bazen oksijen, az daha güneþ, olmak isteyen.
-Bazen de-
Akordu bozuk gitara benzer Daima þiddet, daima nefret, ya da politik Kendi gibi olmayaný, kendi gibi düþünmeyeni ayýklayýp fiþleyen!
Yani biraz bulut, Yani biraz yaðmur, Hoþgörü, anlayýþ, sevgi Ve kimlik, namus, özgürlük üçgeninde, yok olup giden...
10.08.2014 Adnan Bilgiç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adnan Bilgiç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.