Bugün ben oðlumun gözlerine b’aktým utanarak Ellerini tuttum korkarak Zaman durdu Ölümle yaþam arasý durdum ben de
Bugün ben yarýna b’aktým bir ceylan gibi tedirgin Avcýlarý arkamdan kollayarak! Suya b’aktým Toprak toprak döküldü dilim Duvarlara çarptým aklýmý
Bugün ben ninni yerine aðýtlar dinledim analardan Çok sesli dünya korosundan Etim çekildi Týrnaklarým söküldü Vicdaným iflas etti münafýklardan
Bugün ben gezdim bir seyyah misali insanlýðýn coðrafyasýnda Tarih affetmeyecek b’izi diye haykýrdý ardýmdan gölgem Çakýldým zamanýn karanlýk boþluðuna Bugün ben, bende deðilim
Bilmediðim yerlerde Tanýmadýðým çocuklarýn yüreðinde Çaresiz analarýn, babalarýn içindeyim Cehennemi yaþýyor bedenim Ve ruhum firari bilinmeyene...
11:15/07 temmuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevtap Kaya Nurgönül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.