gece
kendi çýplaklýðýna ayýp bir söylenceyken
yalnýzlýk
halâ bir okumadýr
okunmalýdýr kalpte…
herkesin bir sayfayý býrakýp
baþka bir sayfaya baþladýðý anda týkandým ben
iki çatý arasýnda bocalayan bir damladan
havaya yontulmuþ gün sisi
ve damaðýmda donmuþ buruk tad alaþýmý
acýyla geçiyorum o seyrek bakýþlarýndan
bakarak kendime
kendine baktýðýn yerde kendime bakarak
kemgözün bilge irisine konup
arý gibi aykýrý renklere uðramak
bellek gibi sessiz
ve sonrasýz olmak
herkesin bir sayfayý çevirip
baþka bir sayfaya inandýðý anda karardým ben
tozlu bir ampulün cýlýz ýþýðýnda
kendimden boþalan aynaya bir iþaret
çarmýha gerilmiþ suret
yalnýzlýðý ezberletiyor
uzun bir ülkeyi kateden bir damar gibi
ve yanaklarýna dek
o kader uzmaný saçlarýnýn
her kývrýmýnda göðsümü yýrtan
ihtiyarlamýþ düþüncelerin ayýplýðý okunuyor
henüz daha mürekkebi kurumadan hecelerin
herkesin bir sayfayý bitirip
baþka bir sayfayý okumadýðý anda
oturuyorum içinde nûru lâl sözcüklerin
henüz indirdiðim göðün altýnda
parmaklarýn boþta
boþta iliðim boþ kubbem
direndikçe kalbin okumamak için
aþk ille de okutmak için itaatkâr
þimdi tükürükleyip parmaðýný
çevirdiðin o sayfalar var ya
savruk bir sitemle suçluyor gözlerini
sesteþ isyanlarýn toplandýðý dilinde…
alicengizoyunu
(… bir bakmýþsýn bitirivermiþsin, bir çýrpýda bir solukta… sahi kaç sayfaydý aþk’ýn ömrü!...)