Kafkasýn karlý daðlarýnda, Daðýstan ovalarýnda, Þeyh Þamil yurdunda, Kurt gibi aþýk oldum sana, Bozkurtun Aþina’ya aþýk olduðu gibi. Rüzgarýn yapraðý sevdiði gibi, Topraðýn yaðmura muhtaç olduðu gibi.
Evvel zaman, Kaybolmuþtum seni ararken, Karanlýðýn ormanýnda, Kendime geldim, Bir Bozkurtun bakýþlarýnda, Belli ki bir keramet vardý, Koca ýrkýn ýþýðýnda, Sonra ismimiz geçecekti, Tarihin her sayfasýnda.
Ve seni buldum, Adýn Aþinaydý, Ne Olgaydý, Ne Elgaydý, Kanýn benim kanýmdandý, Canýn bana candý. Yani bizimkisi mitolojik aþktý.
Ve bu aþk ile daðýldýk, Ötüken’den bütün dünyaya. Yurt salmak için bilinmeyen topraklara, Huzuru tattýk Ýslam girince ruhumuza, Ve hep saygý duyduk, Diðer uluslara.
Vagif Seyyah Huseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.