Hep bu saatlerde oluyur ne oluyorsa, Belki de, Alacakaranlýkta dünyaya gelmiþim ondandýr. Güneþin batýþý yüreðime batýyor sanki, Bir daha doðmayacakmýþ gibi. Belki de, Gündüzün vedasý,geceden korkmasýndandýr. Çocukken hepimiz korkmadýk mý geceden?
Bazen kurt gibi bakýyorum gök yüzüne, Düþünüyorum acaba neden? Ve niye ? Kurtlar uluyor ayý gördüðünde. Ayýn hikmeti ne? Bekli de, Bu gizemi,yalnýzlýðý temsil etmesinde.
Bazen nehir gibi olursun, Taþa çýrpýna çýrpýna akarsýn, Ruhun yara baðlar, Yüreðinden damla damla kanarsýn. Avuçlarýný açar arþa kaldýrýrsýn, Bütün kalbin ile Rabbine sýðýnýrsýn. Zora düþtüðünde, Hiç kimseden bir farkýn olmadýðýný anlarsýn.
Cesareti olan tebessüm eder hayata, Ýçinde tufanlar,fýrtýnalar kopsada. Asýl marifet, Zehir deðil, Sevgi saklamakta dilinin ucunda. Hiçbir þey düzelmez ona buna aðlamakla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.