kısaca hayat..
hissetmeden dokunulmaz,
kýrýlacaksýn belki.
belki toparlanman zaman alacak,
hatta uzun bir zaman düþüneceksin,
tepkisizce, belki de gülmeden...
ya da gülümseme maskesini takýp, mýþ... gibi yapacaksýn...
yorulmadan savaþacaksýn.
sonra o savaþçý ruhun duvarlar örecek yine,
çok güçlü görüneceksin.
insanlar sana hissiz diyecek,
keyifli görüneceksin,
hep espriler yapacak o þakacý
ve aslýnda hiç büyümemiþ çocuksu ruhun.
"ulan hayat sana güzel" diyecekler...
dokunmadan yaþayacaksýn, hasretinden gebereceksin belki...
sonra paramparça olan duygularýný
bi gayret yapýþtýracaksýn...
ve bir yaz esintisi, tatlý tatlý esecek
yavaþ yavaþ sökecek o parçalarý yerinden.
son parçan savrulurken gökyüzünde,
o zaman anlayacaksýn neyin ne olduðunu.
yine çekip gitmek isteyeceksin, ama...
saldýðýn kökler çoktan yerleþtiði için topraða,
adýmýný bile atamayacaksýn,
kalýp kabulleneceksin.
yaþayacaksýn acýsýyla tatlýsýyla.
ve sen hayatýn ne olduðunu;
"emanetçi" geldiðinde anlayacaksýn,
anlayacaksýn ama çoktaaan vakit bitmiþ olacak.
bedenin toprak altýnda karýncalara yem olurken
bekleyeceksin yeni bir þans verilmesini,
verilir mi?
kim bilir....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.