BENİM İSTANBUL ' UM ( I )
Onatça
BENİM İSTANBUL ' UM ( I )
Kötü…Çok kötü oluyor çok,
Mezar olurken ömürlük bir aþk’a düþ kentim
Ve de bitmeden daha Ýstanbul türkülerim
Ben bitiverdim !…
Henüz ilk gün aþkýn ellerini ellerime vermiþti
Araya girip, ona anlatacaklarýmý da büyülemiþti
Sevdirmiþti beni ona Ýstanbul’umun o sarýþýn esintisi
Sadece bir gün Ýstanbulsuz kalmýþtým, dün gibi
Döndüðüm de ise aþk yaþamýmý terki diyar etmiþti…
Bir zamanlar sevgiyle sulanan yüreðimin bayram sevinci
Kader saatini kendine göre ayarlayýnca,
Tek taraflý bir kararla aþka paydos demiþti !
Ýstanbul burnumdan fitil fitil gelmiþti…
O günlerden sonra yaþama kahrettim
Elveda gücüm bile yokken kendimi baþka bir kente ittim
Þimdiler de ölümüne hem onsuz ve de hem Ýstanbul’suzum
Çoktandýr zil çalýyor can çekiþen sevgisiz durumum
Tüm sevdiði þeylerden uzak kaldý artýk bu aç ruhum !…
Kim bakarsa baksýn gözlerime anlayacaðýný umuyorum,
Sizler mutlka görürdünüz,
Siyah beyaz rengimden ben ne derece Ýstanbul’suzum ?
Oysa o kentsiz yaþayamayacak kadar,
Ben ona kente yürekten baðlý bir kuldum
Kim bilir, belki de ben özlem kötürümü oldum !...
Bir gün, bir gece yeni kentim de,
Çok uzak kalýnca Ýstanbul sevdalýsý günlerimden
Baktým ki ruhumun aþk sofrasý tam takýr kuruyor iyiden
Hangi düþ hanesi Ýstanbul’u andýrýp, biraz su serper diye ruhuma
Kalkýp gidecektim o kentin rüzgarlarýnýn estiði bir kopya mekana...
Ve kalkýp gittim bir umut kýrýntýsýyla
Yeni kentimin alkol kokan ünlü restoran’lar sokaðýna
Raký kokuyordu, aþk kokuyordu, arkadan türlü meze kokularý,
Týpa týp benziyordu burasý dekoruyla sevgili Ýstanbul’uma
Buz gibi bira kokuyordu susuzluk hissi yarata yarata !
Buzlu badem dahi kokuyordu bu sahte Ýstanbul Pazarý’nda…
Bir de, Rum kadýn kemancýnýn þarký söylerken ki;
Türlü çileleri göðüslemiþ o yangýn kokulu hali,
Tepeden týrnaða beni daha da hüzün kokutmaya baþlamýþtý vallahi !...
Yoksa ben sarhoþ mu olmuþtum ?
Lakin o “Çal kemancý þarkýsýný” eskiden bu kadar çok fark etmiyordum
Oysa þu an içimle ve dýþýmla gizliden gizliye hýçkýrýyordum
Sanki çifte kavrulmuþ ruhumla hep “Çal kemancý” kokuyordum !…
Kalabalýklardan sancýlý bir ses avaz avaz tutuþmuþtu !
O Rum kemancý kadýnýn bulunduðu taraftan bana doðru,
“Çal kemancý, çal” diye bir adam acý acý uðulduyordu !
“Çiçekçi Pasajý” sayýlýrmýþ vardýðým adres bu nostaljik havasýyla
Ama burasý Ýstanbul kadar yüreðimin boynuna sarýlmýyordu…
“Hay Allah kahretsin !” diyesim geldi içimden
Ýstemeden düþtüðüm bu umarsýz durum yüzünden
Yarýsýný kaptýrmama raðmen emekli maaþýmýn adisyona,
Satamamýþlardý yine de tam olarak orasýnýn bir benzerini bana
“Al iþte, Çiçekçi Pasajý” olsun demelerine raðmen burasýný sana !...
Lakin Ýstanbul’a lebalep bulanmýþ ruhumun pasý dahi yerindeydi hala
Alkolün bile taþýmasýna raðmen maziyi tam yaný baþýma
Yine de mümkün olmamýþtý bu kadar kolay,
Kendimi kaybedebilmem sahte bir Ýstanbul urbasýyla…
Soluðunu bile tanýdýðým kýrk yýllýk Ýstanbul’umu
Satmaya uðraþýyorlardý oradaki garsonlar boþu boþuna
Hemen anlardým nasýl sarhoþ edeceðini nerede olsa da,
Ruhunu çok iyi bildiðim Ýstanbul’un beni mutlaka…
Eminönü’nde ki balýk ekmekli Ýstanbul kokusunu
Yine de aradým o trilyonluk restoranýn her bucaðýn da
Ölüm denmez de, ne denirdi bu denli bir yabanýl uzaklýða,
Yanýyordum bana kandýrýlan bu þekil bir Ýstanbul açlýðýma !…
Artýk Ýstanbul’suz bir mücadeleye alýþmam gerekirdi
Ýçimi silme doldurduðum, o kentten kalma cenazelerimi
Bundan sonra nasýl diriltebileceðimi öðrenmeliydim
Oralardan buralara deðin uzayan birden çok ölü benleri
Düþünmeliyim yeni kentte onlarý nasýl var edebileceðimi ?...
Eski benlerin kalýbýndan çok uzaklar da, yeni bir yaþamýn içindeyken
Dýþým da yabancý bir kentle henüz izdivaç kurarken,
Ýçim de güzeller güzeli Ýstanbul gibi bir yasak aþk varken,
Yeni bir insaný baþarabilirmiydim içim de acaba ben ?
üstelik Ýstanbul’umla ruhum hala sýrýlsýklam birlikteyken,
Ve...Ve ben hep ben böyle ölü ve de mahur bir vaziyetteyken…
( Devam edecek / Ýkinci ve son bölümle...)
Ý.HAKKI GÜRCANOK
Muðla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.