Aynalar

Yýllar var ki yüzümde kýrýþ,
Ondandýr suratým beþ karýþ.
Her an güler zamansýz aðlarým.
Nidalarým dipsiz boþluða düþen haykýrýþ.
Nefesini duyuyorum ensemde ölümün,
Dünya denen bataklýkta,
Saatimin dolmasýný bekliyorum.
Mýsralarýndan hep hüzün akar zaten.
Gülsüz baðda öten bülbülün.
Nereye dönsem keder,
Bir aðacýn gölgesinde sabahlýyorum.
Aðaca týrmanýyor bir böcek,
Dinleniyorum!

Küsüm ben artýk aynalara,
Þarkýlar bile yarama merhem olmuyor.
Doydum ben sahte aþklara.
Anladým ki her seviyorum diyenden,
Medet umulmuyor.

Aynalar bile yalan söyler oldu artýk;
Güya ben mutluymuþum…





Sosyal Medyada Paylaşın: