Ah İstanbul

Ah Ýstanbul
Kötü anýlarýmýn baþkenti
Ülkemin aþýklarýnýn üþüyen þehri
Ne vakit adýn geçse
Ýçimde acý bir keder
Yanar boðazým
Söyleyecek onca þey varken
Yalnýzca susup aðlarým

Ah Ýstanbul
Ne vakit geçsem sokaðýndan
Parasýz olduðum günler gelir aklýma
Cam þiþelere býýraktýðým mektuplar
Þehri sele boðan yaðmur
Gecemi aydýnlatan loþ ýþýklar

Ah Ýstanbul
Söylesene ne bu hal
Kim hýrpaladý seni bu kadar
Fatih görse fethettiðinden utanýr
Kötü rüzgarda uçuþan saçlarýn
Her aþýk yüreðe ilk aþkýný hatýrlatýr
Hazanda döküldü inciler
Kendinle övünme
Bu yüzden taþýn topraðýn altýn istanbul

Ah Ýstanbul
Kaç gece uykusuz sabahladým sokaðýnda
Kaç aþk soldu sokaðýnda þahit olduðum

Ah Ýstanbul
Aðrýyan kalbim
Titreyen dudaklarým
Aðlayamayan gözlerim
Eskiler ne güzel anlatýrdý seni
Sende kaybettiðim kendimi özledim
Sosyal Medyada Paylaşın: