Aşk-i Memnu Kalb-i Mecru,ha Karşı

Bilmez mi ki;vakit
Göðüs kafesimizin içinde bastýrýlan arzular
Zincire vurulmuþ müebbet olsa da
Tuttum her bir dilek,O’na’yönelir

O, saadet ki
“Mum,alevi gibi içimizi titretirken
Kahkahalarla sýnýrlý gülüþlerimiz dudaðýna göme dursun
Kopan bir fýrtýnada yerle bir olup yok olacaðýz sanýrýz

Ýþte O’an Ayrýlýk;
Ab-ý hayat hükmüne bürünmüþ
Yaralý kalbin, ipini çekmek için
Ateþten gömleðini giyip kasýp kavurmak isterken
Bedeni toprak,ruhu ölü gibi yaþarken kahrýndan ölüyor

Zira;
Ýhtiraslarýn heybetine bürünmüþ
On iki ayýn kavþaðýnda basirete takýl sa da
Ýç yarýklarý duvarlarýný kazýyarak belirginleþirken
Kimseye"çaktýrmadan" duygularýný körüklüyor

Belki de!
Kýymetini bilmediðimiz Aþk-tan sorumlu”
Gözyaþlarýmýzý ziyan edip resimlere hüzünle bakarak
Kendimizden geçebiliyoruz

“Ey sevgili!
Düþün ki ,
Yokluðun ,yaralý yanýmdan VURUYOR


Remziye ÇELÝK
03.08.2014


Sosyal Medyada Paylaşın: