Selam verdim, gittim oturdum bir sandalyeye Biri hoþ geldin dedi, kalktý geldi yanýma Çay içtik kahve içtik, baþladýk bir sohbete, Bir baktým herkes gelmiþ, yazýk oldu parama.
Fakir neyse’ de, zengin’ de vardý içlerinde Deste, deste paralar olur’ da, ceplerinde Bir bardak çay ýsmarlamazlar, hiçbir fakire Mezar görsün boþ’ mu diye bakarlar mezara.
Dost bilmez ahbap ne bilmez kendi haliyle Nedense yaþar durur bu gibiler evinde Belki para ister diye, konuþmazlar kimseyle Dost meclisinde çok kez sarýlýrlar yalana.
Neyse oturduk, birkaç laf ettik onlarla Bazen siyasetten bazen yokluktan çoklukla Laf lafý açtý baktým duyan gelmiþ yanýma Ve herkes gitti, hesap ödemek kaldý bana.
Bir de, canýmý sýkan bir þey oldu otururken Demesin’ mi bir adam, sen’ de kimsin kalkarken Oysa ben kendimden bahsetmiþtim, çay içerken Kýzmak istedim kýzamadým zor geldi bana.
Ne zormuþ meðersem cahile laf anlatmasý Her sözün altýn olsa, sanýr laf salatasý Bilmez’ ki düþünmez’ ki o, kendi çam yarmasý O köyünün muhtarýna inanmýþ bir defa.
Neyse masadan kalkma vakti geldi nihayet Öðrendim’ ki halk içinde, kötüydü vaziyet Bir günde dinledim, onlardan bol, bol þikâyet Kalksam’ da yine de üzüldüm, halkýn adýna.
03 Aðustos 2014-08-03 Ahmet Yüksel Þanlý er Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.