mor ötesi bir ýþýk hüzmesi kamaþtýrdýðýnda gözlerimi
delinen göz bebeklerim deðil yüreðimdi
dayandým, ölmedim
her gün bir yudum menekþe dolardý içime
büyüsü paydos sonrasý yollarda üstüme çöken
bir damla göz yaþýna banýp yutmadan yanýmda sakladýðým
damla damla kurudum, yine ölmedim
iðne iðne dizilen sayýsýz günlerin tam önüne dikildiðimde
deliklerden geçerek yüreðimi bulan sýzý
en gizli mutluluðumdu
yaþamadým onu, fakat ölmedim
hatta menekþe yapraðý göðsüme düþtüðünde
titredim, sarsýldým, sendeledim
ama yine ölmedim
olur diyordum ama, olmazdý iþte
olmaz deðil mi, dedim binlerce kez kendi kendime
hayýr olmaz... olmaz... bu olmaz
ve iþte olmaz denen oldu... vuruldum
bu bana fazla, dayanamam
menekþe yapraðý kýrýldý
döküldü hoyrat avuçlarda
bu benim sonum, yaþayamam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.