Kýzgýn demirler daðlarken içimi
Aldý götürdü seni beyaz bir gemi
Çatýr çatýr kopardý seni benden
Sonra kayboldu gitti gözden
Kolsuz kanatsýzdým artýk
Söndü dünyamý dolduran ýþýk
Senden sonra kurudu dallarým
Kaldým ortada þaþtý yollarým
Kanat çýrptým bir o yana bir bu yana
Diledim tüm yollar sana dolana
Bulamadým senden en küçük bir iz
Yoktu o beni sarmalayan masmavi deniz
Bir denizim vardý elimde onu da aldýlar
Sonra ýssýz mý ýssýz bir çöle saldýlar
Dediler þunun þurasý o bir martý
Sönerse de sönsün varsýn hayatý
Bir çýðlýktý boðazýmda sessiz mi sessiz
Uçtukça uçtum kaldým nefessiz
Düþüverdim dermansýz, yeþil bir çayýra
Her yaným kanadý, olmuþtu yara
Sendeledim sanki ölmek üzereydim
Ayakta durmaya yoktu takatim
Bir adam þimdi karþýmda duruyordu
Ekmek kýrýntýlarý savuruyordu
Korkarak bir parça da ben aldým
Ardýndan yine güçlendi kanadým
Bir çýðlýk attým tekrar havalandým
Bu kez bari seni bulurum sandým
Uçarken koynuna beyaz bulutun
Yapayalnýzdým yine sen yoktun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.