Ellerim aklýmýn himayesinden çýkýnca Þiir oluyor yazdýklarým. Okuduklarým bilincimi aþýnca Þiir oluyor yazýlanlar. Ve o zaman, bir parça da olsa Güneþin seyrine doyulmuyor. Yoksa ne mümkün bu gözlerle Dalýp gitmek , geri dönmemek...
Benim için ardýmda seyrettiðin Göðün karmaþasý, çýðlýklar, Bu kirletilmiþ sesler Barýnak oluyor gizlenecek.
Bir kedinin çöp karýþtýrýrken, Boynunu eðiþi zarifçe Bir derstir benim için. Nankör deðildir kediler. Nankör insan ! Kediyi kendiyle karýþtýrdý. Ve kedi, Rabbini hiç unutmadý.
Köpeðe bir gün yemek verildi, Kýrk gün insaný Rab edindi.
Þimdi kim nankör? Kediler mi? Köpekler mi? Yoksa insanlar mý?
Bahattin BERKDÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
seng Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.