VARLA YOK ARASI

Takat mi kalýr
Söz mü olur onca hece içinde
Kýyamet kopsa da dönmem geriye
Kýt kanaat bir sevdanýn izdüþümünde
Katýk yapmýþým sevgiyi
Ömür bellediðim her kim ise.

Kýlý kýrk yardým ömür boyu
Döndüm dolaþtým
Ve yine tam da baþladýðým noktadayým.
Dilek tuttum sayýsýz kere
Ellerim uzandý semaya kifayetsizce.

Yine de þükrettim
Yadýrgadým belli ki yolun baþýndaymýþým
Sorgulandým demek ki tek suçluymuþum
Yere göðe sýðdýramadým oysa
Güvenip dost bildiklerimi
Kol kanat germek ne haddime
Sadece bir kum zerresiyim þu dipsiz âlemde.

Duyumlarým sana, sana dair
Gölgeler uzar gider gecenin karanlýðýnda
Sözlerim anlamsýz kalýr
Hissedilen onca kifayetsiz duygunun yanýnda.

Uzak olabildiðince
Görüp göreceðim tek bir düþtün oysa
Ne zaman ki savrulsam boþlukta
Eþlik eder yalnýzlýk baþucumda.

Varla yok arasý onca yanký
Ýçten içe yakar canýmý
Kendimden geçtim geçeli
Unuttum vefayý, neþeyi.

Görmeden düþmek o derde
Rastlamadan tanýmak belki de
Sürgünüyüm þu kifayetsiz ömrün
Kanýksadýðým o eþsiz düþüm
Ne dersen de
Bir kez peþine düþmüþüm.

Susmak mý anmak mý
Koþmak mý beklemek mi
Ýzbelerde yitip gitmek belki de
Ulaþýlmazlýk raks ederken hayallerde
Ne uzak ne yakýn
Belli ki hiçbir zaman var olmamýþsýn.

Sosyal Medyada Paylaşın: