GURBET

Güneþ o diyarda bir baþka batar
Her akþam hüzünle tüllenir gurbet.
Olan dertlerime eþlik ederek
Kendi hâl diliyle dillenir gurbet.

Hayatta içiçe, gül ile diken
Acýyý kim bilir; en iyi çeken?
Sýladan uzakta derdim bin iken
Her gün çoðalarak dallanýr gurbet.

Eðil gurbet eðil, önümde eðil
Seni bilen sana eyler mi meyil?
Bu acý diner mi hiç mümkün deðil?
Kalpte sarkaç gibi sallanýr gurbet.

Daðýndan eksilmez ne sis ne duman
Onu ölüm ile tartmayýn aman
Gelir mi Allah’ým sonu ne zaman?
Yýllarca özümde yýllanýr gurbet.

Kara yâd ellerde yer baþka yakar
Yavuklu olaný yâr baþka yakar
Ayrýlýk ateþi bir baþka yakar
Kor olur içimde küllenir gurbet...

Hanifi KARA


Sosyal Medyada Paylaşın: