Sýrtýmýzda boþalmýþ aþkýn kabuklarý Taþýyoruz kendi aðýrlýðýmýzý Zaman gölgesini üstümüzde unutmuþ Sesimiz kýrýlarak giden bir dalga Yazdýkça bir sözcük daha azalýyoruz Ölüme yaranmak için mi bunca gürültü
Ne verebilirim ki sana Hayat bu kadar eksiltirken bizi Uçurum giydirdim gözlerine en fazla Düþmemen için Sesinin kül rengi deðince Mutlu ayrýlýklarla dolar içim Kapý telaþ, cadde telaþ Gözlerin telaþlý mavi Bi hoþça kal ile gönderilmiþ o “hoþluk” hali Dibine kadar kýrmýzý dudaklarým oysa Haramý yudumlarken Sen yine de ara kendini oralarda Ben baþtan baþa deniz feneri
Güneþ te kendini kirletiyor Sokup arkasýný dönüyor hayat Zehiri zaman Ya annem ölürse…
Suyun ateþi bu bak dinle Uzayýp giden hikaye benim deðil Çok büyük bir þey eksik Ýçinden sýyrýlýp çýktýðým yara Tanýdýk deðil Dili tutuþuyor kelimelerin aþk söylüyorsa Sen kendinde kal için Ben kendimde deðil
Sosyal Medyada Paylaşın:
CigdemGüner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.