GELEN GÜZ GÝDEN GÜZ Bir baþkadýr yaðmurda ýslanmak, Hele! Çatýsý akan evde barýnmak. Bir köþede, ýslanmadan kuru kalmak, Bir baþkadýr, sobada çalý, çýrpý yakmak. Köz dolu mangal etrafýnda ýsýnmak. Ninni söyleyen yaðmur sesiyle, uyumak. Gökyüzünü saran kararmýþ bulutlar, Uðuldayan rüzgâr, korku salan þimþek, Habercisidir, gelen kýþa aðlayan bulut. Kaç güz gördü, el salladý uðurladý, Gelen güze, giden güze, yoruldu insan. 24.07.2014 Ahmet Baðçe
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmetbahce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.