GÜLÜVERDÝ Göz göze geldik. Sustuk bir süre. Ne o nede ben kaçýramadýk gözlerimizi, Bakýndýk öylece. Ah dedi þaþkýnca tuttu elimden, Bana gül’ü verdi. Karþýlýk beklemiyor gibiydi lakin Bir an gülü soluyor gibiydi. Uykudan uyanýrcasýna, irkildim. Bende ona gülüverdim. Çok memnun oldu, Solmak üzere olan yüzü açtý, açtý, Tekrarýndan bana gülüverdi. Ahmet Baðçe
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmetbahce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.