ZAYİ OLMADAN BAHAR...

öylesine hüzünlü öylesine berbat aðlýyorken gözlerim
öksüz niyetiyle sakýn bakma bana
varsan da yoksan da hayalinle yaþamaktýr emelim
hissede bilmektir ayný düþünceleri kapsayarak bilincimizde
her daim yokluðun çalkalanýrken hücrelerim de
dil yarasýnýn sýzýntýsý kayýp kayýpta yakar içimi
ekþimsi bir tat içinde yutkunurken acýlar içinde yar seni

bir anlýk nefesin ýlýklýðýna muhtaçtýr sevgim
aþk deminin burukluðunda ekþirken yüreðim
birde yokluðunu bindirdin üstüme gün batarken
hadi hayýrlýsý ne diyelim

boþ þehrin kalabalýklarý çarpmaz ki gözlerime
kaldýrýmlarý hýrsla tek tek ezsem de
taþlarý girer yüreðimin içine kadar
nasýl anlatýlýr bilmem ki var mýydýn sen yoksa yok muydun
kara kaplý defteri bir türlü düremedim ki
köleyim o sahilde ayak izlerine bir biçim
yokluðunun siluetini içimde özümsüye bilmek
bilmek için

sensizliðe inadým depreþir durur be gülüm
sen olmalýsýn daima varla yok arasý
bak yine devirdik gitti koskoca bir hasret akþamýný
neyse ona da eyvallah

kýzma aðlayan çocuk duygularýma da dinle
her erkeðin mutlak sevgiyle çürümüþ bir yönü vardýr elbet
bin bir figanýmý bile asla bölüþmem seninle
sen de doðmayan duygularýma inat

beni anarken bilsem içinde bir ben var
anýlarýmý silsen ve desen ki geçti de gitti o baharlar
iþte o zaman yanarým yana yana derim ki bu bir bedel
bir nefeslikte mi içinde bir mütalâam olmaz ki kader
yazýk olmuþ bu ömre heder

kim bilir yine de kesilir belki kurdelemiz alý al kanlarda
mevta olmak sensizlikte yaþamak kadar bana hep yakýnken
biterdi bitmesine de
hiç deðilse bir ýlgýt olur þakýrdý birlikteliðimiz
dört mevsim çýkardý göklere bayrak olurdu isimlerimiz

beni anarken bilsem içinde bir zerrem var
girerdim o zaman hücrelerinin derinliðine kadar
iþte o zaman birlikteliðe doðru vuslat akar

sonra mý ne sonrasý fani aþkýnýn bir nefesimsi anýsý var
gençlik iksiri gibi gönüllerde ki bahar
kim bilebilir ki ýlgýt ýlgýt belki de aþklar gönülleriyle semaya akar yar….



(25.07.2014) AZAP…





Sosyal Medyada Paylaşın: