Yazık be...
közleri körükleyip bin bir elemlerle gark ettin yüreðimi
kapýp koyuverdikçe sevgimi caným
isyanlarým yeri ve göðü oynatýr
bir kez de olsa dönüþte bana bir bakýþ yeterdi be yar
ýlýk iklimlerin de
bu azap yüklü bir kervan hem de katar katar
gazaptan da beter bir nefretlik içeriyor sevdam
bu kârsýz bir hüsran gibi Ya Rab
koyup da gitsen de bu zor anýmdan kaytarýp
bir solukluk bir veda borcu kalýr peþin sýra
istemlerim yýðýldýkça gönlünde isyanlar kaynar içimizde
ne denir ki esrik olan o ham bakýþýna
kansýz duygularý yoðurur bu infial bin bir sýzýnla çökünce içime
tutmadýn sýcacýk ellerimi
uzandýkça tenim tenine
ve apansýz bir kýrbacýn izleri birden çarpar yüzüme
hasbelkader bir gönül deminde
duyarsýz bakýþlarýn ok gibi battýkça göz bebeklerime
sol yanýma aðrýlarýn düþer
aþktan yoksul ve anlamsýz bu þehrin soðuk kaldýrýmlarýn da
þu uçrak gönlü böyle allayýp pullayýp sattýn ya
anýnda her þeyi sen kökten sildin ya
anlamasan da olur
zemheriye dörderdin ilk baharýmý azap yaðmurlarýnla
sussaydýn da olurdu o zaman bu ne yüksünme
bir öksüz ve yetim ruhu salmazdýn yaslarla böðrüme
utanda cehennemsi çöllerde yandýðýma sýðýndýr vahana
neler olup bittiðini saðýr sultan bile bilirde
asla senin hiç dokunmaz kanýna
sen görmez duymaz anlamazsýn ya
taþ mý basýldý yoksa o namert vicdanýna
kucaðýn da ýsýtmazken donukluðumu
fermaným kaldý senin elinde
bu hayatýn sonu bir çift sözle dilinde
bari koy da sevgiler türesin þu duygusuz yüreklerde
öze çöksün birliktelik sensiz olsa da yaþam
ve tüm sevgiler göðe vuslat olarak kaysýn hep birlikte
þen olsun tüm düðünler
bari çocuklar aðlamasýn ana yüreklerinde
namlular batmasýn göðüs kafeslerine
iki yüzlü haçlýlýk kalksýn yer yüzünden aykýrý dinlerde
biçim biçim dikilsin fidanlar ilk gün ki sevdasýna
tüm acý ve hicranlar yok olsun yalancý bilinçlerde
aþk ile insanlar huzur içinde kavuþsun kendi mevlâ’sýna….
(24.07.2014) azap...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.