Ölü Umutlara Özlem...

Umutlarýmýn cenazesi kalkýyor sol yanýmdan
Bana gülecek bir yar yokken,
yeni bir doðuþ olmayacak biliyorum

Bu son uðurlama yüreðimden
Lal oldu dilim,
düþüncelerim sustu
Ölenlerin ardýndan konuþulmazdý deðil mi?
Yalnýzca aðýt yakýlýr;
kanayan yüreðin feryadý bastýrýlýrdý...

Ah benim kadim dostum,yalnýzlýðým
Þimdi yine bana kalan sen oldun deðil mi?
Yine gecelerin bekçiliðini yaparýz seninle
Yüreðimden göçen umutlarýmý özler;
beraber yakarýz aðýtlarýmýzý

Gözyaþlarým yanaklarýmdan süzülürken
Gözlerimi mýh gibi çakarým gökyüzünün baðrýna
Belki oradadýr kaybolan sevinçlerim
Belki umutlarým beni oradan izliyordur

benim gözlerimin hüznünü tanýrdý onlar
belki yaðmurlara karýþýp yüreðime iner,belli mi olur?

Bekledim,
çok bekledim bu acýyý yutabilmeyi
Kahvem elimde soðurdu,
bense yaralarýmýn soðumasýný beklerdim

Feryatlarýma saðýr olan insanlar gibiyim þimdi
sustum
zaten baþka ne yapabilirdim ki?

Hadi kalk yüreðim,
gidelim...

Taziyemiz bitti
damlayacak yaþ da kalmadý gözümüzde!

Acýsý düþerse içine,
özlersen,umutlara sarýlarak daldýðýn uykularýný
Yalnýzlýðý sarmala üzerine ve uyu
Belki yarýn güneþ huzuru da getirir kendiyle...

Artýk gitme vakti yüreðim,
gidelim...





Sosyal Medyada Paylaşın: