Avunmaya çalýþýyoruz, geçiþtirmeye Ama hepimiz biliyoruz Gerçekte olan ne? Boþlukta iki kelime; “Onlar yok”. Deniyoruz, gülüyoruz; Gerçeðin adýnýn “Boþ” olduðunu bilerek Deðiþir mi diyerek, Umudumuzdan harcýyoruz Ta ki bitene dek.
Baþkalarýnýn kurgusunu yaþýyoruz Ya da kendi kurgumuzun dýþýna çýkamadan Geçip gidiyoruz. Her þekilde ayný kapý açýlýyor; Mutsuzluk kapýsý. Kilidi huzursuzluk iðnesi. Acýtan gýcýrdamasýyla açýlan kapýnýn Karþýsýndaki aynada bize bakan Alis’in tavþaný Eliyle iþaret eder; yalana dönen saati.
Geçer gideriz, hayallerimizin uyuþukluðuyla. Eker biçeriz, hayallerimizi içi boþ umutla. Bekler dururuz, ne zaman bitecek diye. Söyler biliriz, kaybolmuþuz yoða dek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
UğurÜnen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.